امتیاز ولتاژ a خازن الکترولیتی شعاعی حداکثر ولتاژ را که خازن می تواند با خیال راحت در ترمینال های خود مقاومت کند ، تعریف می کند. اگر ولتاژ اعمال شده برای خازن بیش از این امتیاز باشد ، مواد دی الکتریک در داخل خازن ممکن است شکست را تجربه کنند و منجر به مدارهای کوتاه ، نشت یا در موارد شدید پارگی شود. مواد دی الکتریک در خازن های الکترولیتی برای ذخیره بار الکتریکی ضروری است و پس از خرابی ، خازن نمی تواند مطابق آنچه در نظر گرفته شده عمل کند. این می تواند به شکست کامل خازن منجر شود و آن را ناکارآمد و به طور بالقوه وارد کند و باعث آسیب به اجزای اطراف در مدار شود. انتخاب رتبه بندی ولتاژ مناسب تضمین می کند که خازن در محدوده ایمن عمل می کند و از آسیب در برابر ولتاژ بیش از حد جلوگیری می کند.
ولتاژ یک مسئله متداول است که می تواند به دلیل سنبله های ولتاژ ، افزایش یا گذرا در سیستم های الکتریکی رخ دهد و می تواند تهدیدی برای خازن های الکترولیتی شعاعی باشد. اگر ولتاژ بیش از مقدار امتیاز باشد ، منجر به افزایش فوری استرس داخلی ، به ویژه در ماده دی الکتریک می شود و باعث می شود که به مرور زمان تخریب شود یا کاملاً شکست بخورد. خازن ها برای تحمل ولتاژ کوتاه مدت طراحی شده اند ، اما قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در برابر شرایط ولتاژ می تواند تخریب الکترولیت را تسریع کند و باعث از بین رفتن دائمی خازن و قابلیت اطمینان می شود. اطمینان از رتبه بندی ولتاژ به اندازه کافی بالاتر از حداکثر ولتاژ عملیاتی مورد انتظار می تواند خطر خرابی خازن و خرابی مدار را به دلیل استرس ناشی از ولتاژ کاهش دهد.
مقدار خازن یک خازن توانایی خود را برای ذخیره بار مشخص می کند و این مقدار مستقیماً تحت تأثیر رتبه ولتاژ قرار می گیرد. هنگامی که یک خازن الکترولیتی شعاعی نزدیک به رتبه ولتاژ خود عمل می کند ، خازن و سایر خصوصیات الکتریکی خود را به طور مؤثر حفظ می کند ، و اطمینان می دهد که عملکردهای مورد نظر خود را انجام می دهد - خواه این ولتاژ منبع تغذیه ، فیلتر نویز یا ذخیره انرژی باشد. با این حال ، هنگامی که ولتاژ از مقدار رتبه بندی شده فراتر رود ، الکترولیت داخلی می تواند شروع به تجزیه یا خشک شدن کند و توانایی خازن را برای ذخیره بار به طور مؤثر کاهش می دهد. این تخریب منجر به کاهش ظرفیت و افزایش جریان نشت می شود که هر دو به طور قابل توجهی بر عملکرد مدار و کارایی کلی سیستم تأثیر می گذارد. با انتخاب خازن با رتبه ولتاژ بالاتر از ولتاژ عملیاتی مورد انتظار ، مدار می تواند ظرفیت و عملکرد بهینه را در طول عمر خدمات خود حفظ کند.
با نزدیک شدن به ولتاژ کاربردی ولتاژ دارای امتیاز خازن ، مقاومت داخلی در خازن افزایش می یابد و منجر به دمای بالاتر می شود. گرمای بیش از حد می تواند باعث خرابی الکترولیت در خازن شود و منجر به افزایش جریان نشت و خطر بیشتر فراری حرارتی شود. جریان نشت بالا نشان می دهد که خازن دیگر به طور کارآمد کار نمی کند و انرژی بیشتری را به شکل گرما مصرف می کند ، که می تواند منجر به ناکارآمدی سیستم و در موارد شدید نارسایی فاجعه بار شود. امتیاز ولتاژ بالاتر با کاهش گرمای تولید شده در حین کار عادی و محدود کردن جریان نشت ، به حفظ کارآیی خازن کمک می کند ، بنابراین عمر مفید آن را گسترش می دهد و عملکرد مداوم را تضمین می کند. خازن هایی که در معرض ولتاژهای بالاتر از رتبه قرار می گیرند ، اغلب پیری شتاب و شکست زودرس را تجربه می کنند ، بنابراین حفظ حاشیه ایمنی کافی در رتبه ولتاژ برای قابلیت اطمینان سیستم بسیار مهم است.
در بیشتر سیستم های الکتریکی ، ولتاژ عرضه شده می تواند نوسان داشته باشد ، به ویژه در کاربردهای صنعتی یا پر بار ، جایی که افزایش انرژی یا گذرا ولتاژ رایج است. این نوسانات می تواند به طور موقت ولتاژ را بالاتر از مقدار عملیاتی اسمی فشار دهد. با انتخاب یک خازن الکترولیتی شعاعی با رتبه ولتاژ که بیش از حداکثر ولتاژ مورد انتظار حداقل 20-30 ٪ است ، کاربران یک بافر ایمنی برای جذب این سنبله های موقت ایجاد می کنند بدون اینکه خطر خسارت به خازن را به خطر بیاندازد. این حاشیه ایمنی تضمین می کند که خازن در طول سنبله های ولتاژ ، ضربات القایی یا افزایش صاعقه عملیاتی می شود - وقایع در شبکه های برق و سیستم های الکترونیکی. بدون حاشیه کافی ، خازن می تواند در شرایط گذرا شکست بخورد ، به طور بالقوه باعث آسیب به سایر اجزای موجود در مدار ، افزایش هزینه های نگهداری و کاهش زمان سیستم می شود. $ $
